Allah-Las - Allah-Las (2012)

Λίγες φορές μου συμβαίνει να μην μπορώ να διαλέξω τραγούδι μέσα απο ένα δίσκο για παρουσίαση. Τις λίγες φορές που αυτό θα συμβεί, θα συμβεί οχι επειδή το άλμπουμ πλησιάζει τα όρια του κλασικού δημιουργήματος αλλά επειδή όλα τα κομμάτια σε αυτό το δίσκο είναι τόσο αρμονικά δεμένα μεταξύ τους, που διαλέγοντας ένα και «απομονόνωντας» το για σχολιασμό, θα χαλάσω μια πανέμορφη αλυσίδα. Ένα υπέροχο πάζλ του οποίου η συνεκτικότητα δεν πρέπει να σπάσει. Αν φυσικά το ακούσεις μονορούφι με όλα του τα κομμάτια μαζί, θα πιάσεις τους ήχους και τα νοήματα που ο καλλιτέχνης θέλει να περάσει. Μικρός πρόλογος για ένα άλμπουμ που ανέλπιστα με έκανε να επαναφέρω στο νού μου ευχάριστες εικόνες απο Αμερικάνικες ταινίες. Με σκηνές από κατακόκκινα ηλιοβασιλέματα, απέραντες αμουδιές, σέρφερς και μουσική της δεκαετίας των 60's, όταν οι σκονισμένες μπότες, το Electro Folk και το Psych / Surf Rock ήταν στα καλύτερα τους. 

Δεν θα προσπαθήσω αυτή τη φορά να είμαι αφοριστικός ως προς τις συγκρίσεις με άλλους καλλιτέχνες. Οφείλω ότι μου φέρει στο μυαλό αυτό που ακούω, να το μεταφέρω, να το αξιολογήσω, να θέλω να μάθω και τη δική σου γνώμη. Καλώς ή κακώς η μουσική είναι μία και πολλοί οι μνηστήρες της για τα είδη και τις παραλλαγές της. Οι Allah-Las θυμίζουν Kinks, Zombies και Bob Dylan (ιεροσυλία;). Το τραγούδισμα του Miles Michaud που επίσης κρατά και κιθάρα, μου θύμησε σε αρκετές στιγμές τον θρύλο των Stones, Mick Jagger όταν τότε άφηνε παρακαταθήκες. Κάθε εποχή έχει τις δικές της μυρωδιές όμως και φαίνεται πως ήρθε η σειρά του τετραμελούς συγκροτήματος απο την California να σκορπίσει μουσικές ευωδίες. H πρώτη σοβαρή επαφή με τις μουσικές τους έγινε με ένα Single ονόματι "Tell Me (What's on Your Mind)" που ήρθε σε κυκλοφορία στις αρχές του 2012. Το κομμάτι αν και άφηνε μια ευχάριστη ηχητικά γεύση, ζητούσε με στιχουργικό παράπονο να μάθει τι υπάρχει στο μυαλό του, στο μυαλό της.

Έτσι λοιπόν και η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά που ήδη έχουμε στα χέρια μας. Ένα φαινομενικά χαρμόσυνο σύνολο, αφού το άλμπουμ τελικά συνδυάζει στιγμές αγάπης αλλά και λύπης. Στιγμές όπως στο "Catalina" που κρατά μέσα του σημεία μιας ελκυστικής θλίψης και απελπισίας που η μπάντα δε θα μπορέσει να μην εξωτερικεύσει. Ίσως να θέλουν να δείχνουν ρομαντικοί και ονειροπόλοι όμως αυτό δεν γίνεται να κρατήσει περισσότερο, με σιγουριά θα κούραζε. Τόσο προφανές και τόσο εύκολο να το καταλάβεις, τέσσερις Καλιφορνέζοι που θέλησαν να γράψουν μουσική για την αγάπη. Όμορφα ειλικρινείς και ευάλωτοι, οι Allah-Las παραδίδουν ένα άλμπουμ που ακούγεται συνολικά, με όλα του τα κομμάτια μαζί χωρίς να λείπει κανένα απο αυτό το ταξίδι που μας ξαναγυρνά στα 60's. Eίμαι σίγουρος πως προσπαθώντας να φέρουν μαζί τους μία αύρα απο τις αξέχαστες εποχές των Beach Boys, σήμερα θα τους έκαναν υπερήφανους για αυτό που τελικά καταφέρνουν με τις δικές τους πινελιές.

ENJOY
M.A.

Apes & Horses - The Fields

Η αλήθεια είναι πως όσα χρόνια ασχολούμαι με την Indie Rock σκηνή, τα Γαλλικά συγκροτήματα του είδους που ήρθαν δυναμικά στο προσκήνιο, ήταν ελάχιστα. Μιλαώ πάντα για αυτά που ήταν ευρέως γνωστά στο κοινό και αποτέλεσαν σήμα κατατεθέν για τη Χώρα, παρόλο που συνήθως ο στίχος τους ήταν ξενόγλωσσος και δη Βρετανικός. Πέρα λοιπόν απο τους Phoenix τους οποίους αγαπώ πολύ, τον Manu Chao που λίγοι γνωρίζουν οτι είναι Γάλλος ασχέτως αν εκείνος τραγουδά Ισπανικά, πορτογαλλικά και αράβικα και τους Tahiti 80 που είναι αρκετά παλιοί στο είδος και αξιολογότατοι, η Γαλλική Indie Rock σκηνή δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο. Όπως όμως θα έχεις πολλάκις διαπιστώσει, αν είσαι συχνός επισκέπτης της σελίδας αυτής αλλά και ακροατής του W Music Radio, μας ελκύουν νέοι καλλιτέχνες και γενικότερα ότι καινούργιο γίνεται και δημοσιοποιείται κυρίως μέσω διαδικτύου. Αυτή τη φορά, στο επίκεντρο βρίσκεται μια νεότατη μπάντα απο το Παρίσι με το όνομα Apes & Horses. 

Η πρώτη τους εμφάνιση γίνεται στις αρχές του τρέχοντος έτους περίπου, με ένα κομμάτι που δεν αποτέλεσε, πάντα εκφράζοντας προσωπική εκτίμηση, κάτι το αξιοσημείωτο απο πλευράς καινοτομιών ήχου. Το "Miracle" λοιπόν ήταν αυτό που τους «έφερε» σε περιοδεία μαζί με τους Wu Lyf (indie rock συγκρότημα απο το Manchester). Η περιοδεία τελειώνει και οι Apes & Horses κυκλοφορoύν στο διαδίκτυο ένα καταπληκτικό δίδυμο κομματιών κάνοντας δικαιολογημένα τους σχετιζόμενους με το είδους να ρωτούν για αυτούς. Τα "Magenta" και "The Fields" αποτελούν την αιτία της σημερινής μας αναφοράς. Δικαίως βέβαια αφού όλα πάνω τους είναι αξιοπρόσεκτα όμορφα, κινούμενα πάντα μέσα σε ένα Lo-Fi αισθητικά «δωμάτιο». Η σύνθεση, η ενορχήστρωση, τα τύμπανα, το μπάσο και φυσικά τα υπέροχα φωνητικά που εναρμονίζονται απόλυτα με το μαλακό παίξιμο της κιθάρας. Το "The Fields" που είναι και το κομμάτι τίτλος του άρθρου, θα το αφήσω στη κρίση των δικών σου αυτιών γιατί καμιά φορά η πολλή προσπάθεια για ανάλυση αποσπά τη προσοχή απο τη μουσική. Να επισημάνω εδώ τον κίνδυνο, το γκρούπ ηχώντας ήδη εξαιρετικά ποιοτικά και έχοντας υπόψη οτι κάνει μόλις τα πρώτα του βήματα, να μην είναι το ιδανικότερο ξεκίνημα για μια μετέπειτα εξελικτική πορεία καθώς θα του μένουν μικρά περιθώρια ανέλιξης. Για τη περίπτωση που δεν πρόβλεπω σωστά, νιώθω ήδη τυχερός και ικανοποιημένος για το οτι τους ανακαλύψαμε.

ENJOY 

M.A.