Sophia Knapp - Close to Me

Είναι όπως όταν ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο, μαγεύεσαι και θέλεις να μάθεις για αυτό όσα περισσότερα γίνεται. Εκείνη τη στιγμή, δε τη συγκρίνεις με τίποτα γιατί είναι το καινούργιο και το φρέσκο που λαμπιρίζει. Στη θέση του φρέσκου αυτή τη φορά βρίσκεται μια νέα καλλιτέχνιδα, η Sophia Knapp. Μεγαλωμένη στο San Francisco και με μουσικές επιρροές, όπως δηλώνει η ίδια, απο David Bowie, Jimi Hendrix, Kate Bush, Mike and Sally Oldfield, Serge Gainsbourg και πολλούς άλλους. Η παράξενη ξανθιά, εκτός από δύο απίστευτα σαγηνευτικά μπλέ μάτια, έχει και μια γλυκιά φωνή που σου αποσπά τη προσοχή αμεσώς με το άκουσμα της. Η μελωδία δεν επικαλύπτει καθόλου την φωνή της, και οι δύο δένουν αρμονικά. Αυτό που μπορείς να βρείς ως προιστορία για τη Sophia, είναι το πρώτο της single "Nothing to Lose" που είχε κυκλοφορήσει το 2011 ως προπομπός του άλμπουμ της "Into the Waves" που θα είναι διαθέσιμο στα τέλη του μήνα που διανύουμε.

Ομολογώ πως μονάχα και απο το εξώφυλλο είχα την εντύπωση ενός ελαφρο-indie άλμπουμ μιας νεαρής φιλόδοξης δεσποινίδος που αναζητούσε τη τύχη της στο πεντάγραμμο. Έκανα λάθος όμως. Πηγαίνοντας στη σελίδα της Drag City , της δισκογραφικής δηλαδή με την οποία υπέγραψε η Knapp, διάβασα τα δικά τους σχόλια για το άλμπουμ. Μιλούσε λοιπόν για αγάπη, μαγεία, μυστικισμό, ήχους κινηματογραφικά λαμπερούς, βρόχη και σαμπάνια. Διόλου άσχημα για ξεκίνημα, είπα μέσα μου. Ήταν όντως έτσι ; Ναι, χωρίς υπεκφυγές. Το κομμάτι που σου παρουσιάζω σήμερα είναι το "Close to Me" και διαθέτει όσα περιγράφονται και απο την ετικέτα της. Ήχοι που ξεκινούν απο folk και χωρίς να το καταλάβεις, μέσα σε ένα λεπτό μεταπηδάς δε άλλη διάσταση. Στη διάσταση μιας ολόφρεσκης δυναμικής Indie-Pop που αν φορούσες γυαλιά ηλίου, θα ήσουν σε μια αμμουδιά γεμάτη κόσμο να κουνιέται στον χαρούμενο ρυθμό μέσα σε ατμόσφαιρα αγάπης. Υπερβολές ; Αν κρίνω από το ότι η Drag City μιλάει γενικότερα για μελωδική Psych Pop των 60’s, νομίζω ότι η εικόνα που φτιάχνει στο δικό μου μυαλό το κομμάτι, είναι απλά ευκολότερα ελκυστική. Μάλλον ο δίσκος έπρεπε να κυκλοφορήσει μερικούς μήνες μετά..

ENJOY

M.A

Porcelain Raft - Shapeless & Gone

 

Μέθυσες ποτέ με κιθάρες; Αναζήτησες φίλους εκείνη τη στιγμή, για να μοιραστείς το συναίσθημα σου ακριβώς εκείνη τη στιγμή; Μου συναίβει και θέλω να συμβεί και σε εσένα γιατί είναι παράξενα μαγικό. Τους ανακάλυψα μερικές μέρες πρίν και νιώθω σαν να τους ξέρω καιρό, τόσο οικείος ο ήχος τους. Οι μεθυστικές κιθάρες των Porcelain Raft είναι το σημερινό μουσικό φύτρο. Και αν σκεφτείς ότι εκείνοι ή μάλλον εκείνος, γιατί ο άνθρωπος-μπάντα πίσω απο τους Raft είναι ο Mauro Remiddi, ανήκει στην πληθωρική Secretly Canadian, τότε θα καταλάβεις πως όπως πάντα, τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Antony and the Johnsons, Yeasayer, JJ και Damien Jurado είναι μερικά απο τα ονόματα-γίγαντες στο ρόστερ της Indie Rock ετικέτας απο την Ιντιάνα των ΗΠΑ. Ο Ιταλός Mauro περιπλανιέται μεταξύ Ιταλίας, Λονδίνου και Μπρούκλυν για να φτάσει και στα δικά μας αυτιά. Δικαίως, αφού δυσκολεύτηκα να διαλέξω το κομμάτι που θα ξεχωρίσω απο το ντεμπούτο του άλμπουμ. Δε θα πώ μεγάλα λόγια για μεγάλο δίσκο. Όχι, κάτι τέτοιο σίγουρα δεν συμβαίνει. Θα μιλήσω όμως και έναν υπερ-επαρκή, καινοτόμο και επαγκελματικό δίσκο.

 

Για γλυκιά μελαγχολία και για τραγούδια που σε ρουφάνε ολότελα, σίγουρα θα έχεις ξανακούσει. Στο "Strange Weekend", ο Remiddi ως Porcelain Raft πλέον, δεν φέρνει απλά ένα μελαγχολικό περιστοίχισμα και μια νοσταλγία, κάνει πραγματικά ενα πορσελάνινο ξεκίνημα. Η συνοχή ανάμεσα στη μουσική και στον λυρισμό, δηλαδή την ποίηση, είναι το δυνατό σημείο αυτού του άλμπουμ. Είναι πραγματικά τόσα τα αξιόλογα κομμάτια που θα μπορούσα να διαλέξω για εσένα απο το "Strange Weekend", που σου προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη να το ακούσεις απο την αρχή μέχρι το τέλος του και να κρίνεις μόνος σου ποιό είναι για εσένα το "διαμάντι". Ακόμα και όταν κατέληξα, διαλέγοντας να σου παρουσιάσω το "Shapeless & Gone", ένιωθα πως αφήνω ασχολίαστο ένα μεγάλο κομμάτι του δίσκου. Ίσως στα μέσα του, ο δίσκος όντως να "κορυφώνει" αισθητικά με το συγκεκριμένο τραγούδι. Σαφώς πιο Pop απο τα υπόλοιπα, μου θύμισε τις παλιές καλές εποχές των Radiohead, όταν φωνητικά και συγχορδίες ερχόντουσαν να ταιριάξουν γάντι. Μη μπορώντας να αντισταθώ, στο τέλος της ανάρτησης σε αφήνω να απολαύσεις και το εξίσου εκθαμβωτικό "Unless You Speak From Your Heart".

ENJOY

M.A