Parov Stelar - The Song Of The Crickets

Αυστριακός αλλά και αειθαλής όπως αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά. Ο Parov Stelar περιπλανιέται στην παγκόσμια μουσική σκηνή σαν φάντασμα τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται παντού. Μόνο το τελευταίο έτος έχει επισκευθεί δύο φορές την  Ελλάδα για συναυλίες και DJ sets με την μπάντα του. Μέσα από τη μουσική του, αλλά και το εξαιρετικό του ταλέντο δεν έχει κερδίσει μόνο μια τεράστια βάση οπαδών, έχει πετύχει και να λατρεύεται και ως παραγωγός. Οι Ρετρό επιρροές στη μουσική που παράγει, ενισχύονται και από μια αύρα κομψότητας, μια παράξενη αλλά καθαρή ενέργεια. Οι εμπνεύσεις του φέρνουν στυλ και δείγματα από πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής όπως η soul, η pop, η jazz και η swing για την οποία τελικά φαίνεται να τρέφει τη μεγαλύτερη αγάπη. Ο κατά κόσμον Marcus Füreder συνδυάζει σύγχρονα beats και grooves που δημιουργούν έναν ασύγκριτο και απαράμιλλο ήχο. 

  

Το νέο διπλό του άλμπουμ "The Princess", φανερώνει έναν ώριμο πλέον Parov Stelar που αναπτύσει περαιτέρω τον χαρακτηριστικό του ήχο με τις swing τρομπέτες και μπότες, χωρίς να χάνει κάτι από την υπογραφή του γνώριμου στυλ του. Το πρώτο CD είναι αφιερωμένο σε ακυκλοφόρητο υλικό και στην αφήγηση ιστοριών, κάτι που είχε γίνει και στο άλμπουμ του "COCO" το 2009. Η δεύτερη εκδοχή - CD της παρούσας κυκλοφορίας, αποτελεί δείγμα του πόσο καλός DJ μπορεί να γίνει ο ίδιος μιξάροντας χορευτικούς ρυθμούς που σίγουρα θα ακούσεις το φετινό καλοκαίρι σε κάποιο μπάρ. Ιδρυτής και ιθύνον νούς της Etage Noir Recordings, ο Stelar φαντάζεται τη νέα του δουλεία ως μυθιστόρημα στο οποίo τα τραγούδια είναι αλληλένδετα αλλά ταυτόχρονα αποτελούν και απο μόνα τους μικρά διηγήματα. Ο ήχος του Parov Stelar συνεχίζει να σπάει τα σύνορα μεταξύ των διαφορετικών ειδών μουσικής που χρησιμοποιεί και για αυτό του το θάρρος και την τόλμη απολαμβάνει τα τόσα χρόνια θετικότατης δημοσιότητας και αναγνώρισης. Ένα "must have" άλμπουμ που δεν θα σε αναγκάσει σε καμία στιγμή του να πατήσεις "next track" επειδή βαρέθηκες.

ENJOY

M.A 

Yppah - Paper Knife

Ψυχεδέλεια ; Πανδαισία ; Περιδύνηση στο άπειρο ; Αναρωτιεμαι ποιές να είναι οι λέξεις για ένα τόσο μεστό άλμπουμ απο το οποίο δυσκολεύτηκα να διαλέξω κομμάτι για να σου προτείνω σήμερα. Διάλεξα το "Paper Knife" γιατί κάτι έπρεπε να διαλέξω. Οπότε στο προτείνω αυτούσιο και ολόκληρο, για να είμαι και δίκαιος και με τα 13 του μέλη. Αν και είναι το τρίτο του άλμπουμ και ο ίδιος έχει γράψει μουσική και για το Film "21" του Robert Luketic όπως με πληροφορεί το ίντερνετ, η τελευταία του δουλειά με έκανε να σκαλώσω και να πω δύο κουβέντες και εδώ, στο Blog του "W Music Radio". Σίγουρα δεν είναι ο ήχος που ακούγεται ιδιαίτερα αυτή την εποχή όπου η Nu Disco και η Space Disco μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Οι καταθλιπτικές κιθάρες, τα ηλεκτρονικά στρώματα και τα ηχητικά εφέ με πυλώνα τις Ηip Ηop επιρροές, δίνουν στο άλμπουμ ένα επικό ύφος. Σε πολλά σημεία του μου θύμισε κάτι απο την δεκαετία του 90 των U2. Υπερβολή ; Εσύ θα κρίνεις και θα αποφασίσεις. Γιατί όμως να προσπαθούμε πάντα να δούμε με τι μοιάζει κάτι ; Ας δούμε ότι ο δημιουργός του, Joe Corrales Jr., ολοκλήρωσε μια καταπλικτική δουλειά μέσα σε 3 χρόνια προσπαθειών και απέφερε ένα μείγμα ηλεκτρονικής μουσικής με υπόβαθρο την Trip Hop που τελικά καταλήγει να είναι μεγαλοπρεπώς ποιοτικό.


Ο Καλιφορνέζος Joe, όντως καταφέρνει να παντρέψει μουσικές που μοιάζουν με αυτές των Μ83 και του Dj Shadow χωρίς ποτέ καμία απο τις δύο να κάνει πως ξεχωρίζει ή υπερβαίνει την άλλη. Δεν θα μπώ στη διαδικασία να σου ξεχωρίσω κανένα απο τα κομμάτια του άλμπουμ γιατί καθέ ένα κουβαλάει τη δική του λάμψη που καθόλου δε θα μου άρεσε να χαθεί σχολιάζοντας την και δίνοντας προσωπικές γνώμες. Τα φωνητικά της 32χρονης Anomie Belle κρατούν ίσα ίσα την απόσταση της μουσικής των Yppah απο την τάση της προς το Shoegaze ή Σουγκέιζιγνκ περνώντας την απο Breakbeat όμοια με του Moby και φτάνοντας την μέχρι την πιο χαρούμενη εκδοχή των Unkle. Ένα τόσο ευκολοάκουστο άλμπουμ και συνάμα μια τόσο δυνατή παραγωγή. Πως το συνδυάζει αυτό ο Corrales ; Πως το καταφέρνει ; Αν ακούσεις το ονειρικό ξεκίνημα του με το "Blue Schwinn" και το τελείωμα του με τη μαλακή, ρυθμική κιθάρα του "Her Star Won't Shine" τότε ίσως καταλάβεις οτι αυτή η πολυπλοκότητα αφήνει κατα μέρος όλες του τις αδυναμίες απο πλευράς παραγωγής. Το "Eighty One" σε κάνει να ονειροπολείς και είναι απλά συναρπαστικό. Ένα ιδανικό επιστέγασμα του μέχρι σήμερα έργου του, τόσο επικό και ευαίσθητο που αξίζει να τοποθετηθεί μεταξύ των φετινών άλμπουμ υποδείγματα.

ENJOY
M.A