Λίγες φορές μου συμβαίνει να μην μπορώ να διαλέξω τραγούδι μέσα απο ένα δίσκο για παρουσίαση. Τις λίγες φορές που αυτό θα συμβεί, θα συμβεί οχι επειδή το άλμπουμ πλησιάζει τα όρια του κλασικού δημιουργήματος αλλά επειδή όλα τα κομμάτια σε αυτό το δίσκο είναι τόσο αρμονικά δεμένα μεταξύ τους, που διαλέγοντας ένα και «απομονόνωντας» το για σχολιασμό, θα χαλάσω μια πανέμορφη αλυσίδα. Ένα υπέροχο πάζλ του οποίου η συνεκτικότητα δεν πρέπει να σπάσει. Αν φυσικά το ακούσεις μονορούφι με όλα του τα κομμάτια μαζί, θα πιάσεις τους ήχους και τα νοήματα που ο καλλιτέχνης θέλει να περάσει. Μικρός πρόλογος για ένα άλμπουμ που ανέλπιστα με έκανε να επαναφέρω στο νού μου ευχάριστες εικόνες απο Αμερικάνικες ταινίες. Με σκηνές από κατακόκκινα ηλιοβασιλέματα, απέραντες αμουδιές, σέρφερς και μουσική της δεκαετίας των 60's, όταν οι σκονισμένες μπότες, το Electro Folk και το Psych / Surf Rock ήταν στα καλύτερα τους.
Δεν θα προσπαθήσω αυτή τη φορά να είμαι αφοριστικός ως προς τις συγκρίσεις με άλλους καλλιτέχνες. Οφείλω ότι μου φέρει στο μυαλό αυτό που ακούω, να το μεταφέρω, να το αξιολογήσω, να θέλω να μάθω και τη δική σου γνώμη. Καλώς ή κακώς η μουσική είναι μία και πολλοί οι μνηστήρες της για τα είδη και τις παραλλαγές της. Οι Allah-Las θυμίζουν Kinks, Zombies και Bob Dylan (ιεροσυλία;). Το τραγούδισμα του Miles Michaud που επίσης κρατά και κιθάρα, μου θύμησε σε αρκετές στιγμές τον θρύλο των Stones, Mick Jagger όταν τότε άφηνε παρακαταθήκες. Κάθε εποχή έχει τις δικές της μυρωδιές όμως και φαίνεται πως ήρθε η σειρά του τετραμελούς συγκροτήματος απο την California να σκορπίσει μουσικές ευωδίες. H πρώτη σοβαρή επαφή με τις μουσικές τους έγινε με ένα Single ονόματι "Tell Me (What's on Your Mind)" που ήρθε σε κυκλοφορία στις αρχές του 2012. Το κομμάτι αν και άφηνε μια ευχάριστη ηχητικά γεύση, ζητούσε με στιχουργικό παράπονο να μάθει τι υπάρχει στο μυαλό του, στο μυαλό της.
Έτσι λοιπόν και η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά που ήδη έχουμε στα χέρια μας. Ένα φαινομενικά χαρμόσυνο σύνολο, αφού το άλμπουμ τελικά συνδυάζει στιγμές αγάπης αλλά και λύπης. Στιγμές όπως στο "Catalina" που κρατά μέσα του σημεία μιας ελκυστικής θλίψης και απελπισίας που η μπάντα δε θα μπορέσει να μην εξωτερικεύσει. Ίσως να θέλουν να δείχνουν ρομαντικοί και ονειροπόλοι όμως αυτό δεν γίνεται να κρατήσει περισσότερο, με σιγουριά θα κούραζε. Τόσο προφανές και τόσο εύκολο να το καταλάβεις, τέσσερις Καλιφορνέζοι που θέλησαν να γράψουν μουσική για την αγάπη. Όμορφα ειλικρινείς και ευάλωτοι, οι Allah-Las παραδίδουν ένα άλμπουμ που ακούγεται συνολικά, με όλα του τα κομμάτια μαζί χωρίς να λείπει κανένα απο αυτό το ταξίδι που μας ξαναγυρνά στα 60's. Eίμαι σίγουρος πως προσπαθώντας να φέρουν μαζί τους μία αύρα απο τις αξέχαστες εποχές των Beach Boys, σήμερα θα τους έκαναν υπερήφανους για αυτό που τελικά καταφέρνουν με τις δικές τους πινελιές.
ENJOY
M.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου